Ze bieden nestplekken, voedsel en beschutting. Door variatie in begroeiing (struiken, bomen en open stukken) te creëren, stimuleer je biodiversiteit en trek je insecten aan die vogels eten.

Natte dooradering omvat sloten, poelen en plas-drasgebieden. Hierbij is niet alleen de watergang zelf belangrijk, maar ook de oeverranden, moerassen, bermen en drasplas zones zijn onderdeel van dit natuurtype. Vogels zoals de tureluur en slobeend profiteren hiervan. Deze gebieden bieden insectenrijk voedsel, schuilplekken en broedgelegenheid. Een kruidenrijke oever met een hoog waterpeil helpt deze soorten overleven.

De variatie, de ruimtelijke samenhang en de aaneen geslotenheid van deze landschapselement in een gebied bepalen hoe geschikt een gebied is voor het foerageren, broeden en overwinteren van vogels. Naarmate er meer variatie in de overgangen van nat naar droog, maar ook van grasland of akker naar houtwal of singel in gebieden is, zullen meer vogelsoorten gebruik maken van het gebied.

Door beheerpakketten of natuurinclusieve landbouw toe te passen kun je het leefgebied voor diverse vogelsoorten verbeteren, waardoor ze weer succesvol kunnen voortplanten. Binnen de droge dooradering kun je hagen en houtwallen gefaseerd onderhouden. Daarnaast kun je zorgen voor bloeiende struiken, nestkasten en pesticide vrije zones. Binnen de natte dooradering kun je natuurvriendelijke oevers creëren, ecologische slootschonen of een hoog waterpeil hanteren. Ruige bermen en plas-draszones zijn ook belangrijk.

De keuze voor de maatregelen hangt af van de doelsoort die men wil beschermen in een gebied. Elke vogel heeft zijn soort specifieke behoeftes die soms contrasterend zijn. Goed landschapsbeheer moet dan ook gericht zijn op de belangrijkste doelsoorten in een gebied.