Columns - Boerenlandvogels

Columns

Hieronder vind je een overzicht van columns gerelateerd aan het thema boerenlandvogels.

Omdenken over ‘maaidatum-ruwvoer’

Met grote plenzen maakt de natuur duidelijk dat het najaar is en dientengevolge gaan er steeds meer staldeuren dicht. Mijn oom de Weideman vindt dit een mooie periode om een stalvoerbalans te maken.

De vlag uit!

‘Boeren zijn een gevaar op de weg, die draaien hun hoofd naar het land en gaan langzamer rijden, of stoppen ineens’. Een herkenbare opmerking? Ik speelde het zelf laatst klaar om te stoppen en een stukje achteruit te rijden omdat ik blij werd van een troep kieviten die tegelijk met een grote club spreeuwen aan het zwermen was. Boem, zat er toch een autootje achter mijn veetrailer die onzichtbaar bleef in de spiegels. Was het genietmomentje weer voorbij.

Kleine zetjes de goede kant op

Waar zijn we zoal mee bezig in deze tijd van het jaar? Het gras is opgefrist en weer goed aan de groei met dank aan regen. Koeien weiden gaat nog lekker. Mais inkuilen en sloten schonen zie ik ook volop om me heen gebeuren. Belangrijk om het fijnmazige netwerk van 300.000 kilometer (!) sloten dat Nederland heeft goed open te houden voor afwatering in najaar en winter.

Een mysterieuze verdwijning: deel 1

Bij ons thuis kijken we graag detectives die meerdere afleveringen nodig hebben om een moord of een verdwijning op te lossen. Het kan heel spannend worden en soms ga je vermoeden: die heeft het gedaan, zo is het gegaan. Meestal ben je dan toch ergens op het verkeerde been gezet en loopt het net anders af. En nu beland ik ineens in een spannend verhaal over een verdwijning in het echte leven.

Je meest voordehandliggende tweede tak

Sta je als ondernemer in het leven, dan weeg je af wat de uitdagingen en de mogelijkheden zijn waar je de komende jaren wel of niet op in wilt spelen. Mag ik even helpen met kijken en inschatten?

Broedende vogels heel houden in aardappelpercelen

Hier word ik blij van. Een akkerbouwer belde met vragen. Hij hoort duidelijk zingende veldleeuweriken en vraagt zich af of die in zijn aardappels broeden. Als dat zo is wordt het lastig, want hij ging die week nog aanaarden. Blij omdat hij dat goed heeft gehoord en gezien. En blij dat ik later van hem hoorde dat hij tijdens het werk een paar nestjes vond en die gespaard heeft.

Minder doen, meer natuur!

Op een graspad langs een ruilverkavelingsbosje met kort nat gras springt het ene na het andere beestje voor mijn voeten weg. Als ik ze wat dichterbij bekijk, zie ik op een paar vierkante meter misschien wel tientallen krekels en sprinkhanen. Mooi spul!

Maaien met weidevogelverstand

Even een paar dingen op een rij. Na een kurkdroge meimaand kwam er water en spoot het gras de grond uit. Tegelijk is het bloeitijd en gaat het gras strekken en in de aar schieten. Mijn oom (de Weideman) adviseerde boeren daarom zo snel als het kan te maaien. Nou, dat is met het mooie weer van vorige week en deze week geen enkel probleem. En nu volop kans om de percelen met uitgestelde maaidatum te hooien.

Vogels kansen geven langs watergangen

Gewetensvraag: loopt er bij u altijd iemand voor de maaimachine uit om hazen, reekalveren en broedende vogels op te sporen en te markeren om vogels, nesten en jongen te sparen? Dat is een geldende interpretatie van de zorgplicht volgens de Omgevingswet.

Snakken naar water

Vraagtekens trekken rimpels op mijn voorhoofd. Zouden weidevogels een soort inschatting maken wanneer het tijd is om een nest te maken en eieren te leggen? Niet verstandelijk dan, maar biologisch, instinctief? En hebben veel kieviten dan ‘besloten’ om er nog maar niet aan te beginnen?

Winterse droomstart

Het kan vriezen en het kan dooien en dat deed het binnen een week. Wat een droomstart voor het weidevogelseizoen. De vorst maakte vochtige percelen een paar dagen bereikbaar en berijdbaar. Dus kon er volop stromest naar weidevogelpercelen en reden de mestwagens hier en daar in file. Mooi ook nog even de slootkanten frezen, greppels frezen, en plasdraspompen naar de plek rijden. Terwijl de eerste kievitmannen hun territorium al innemen, kregen we zo volop de kans om alvast het ‘bed op te maken voor het nestelen en broeden van straks’.

Ecoregelingen en ANLb, een gelukkige combi?

Langdurig geen zon, anderhalve week leven in een waas van mist die koud onder je leden wil kruipen. Gelukkig gaan we de kant op van langere dagen en meer licht en…kieviten-geluiden in de weilanden. Kieviten die ervoor zorgen dat je naar boven kijkt, als ze lekker stoer over de wieken gaan. Heerlijk toch, dat vooruitzicht en verlangen.

Meer Gruttovee-eenheden per hectare!

Lastige problemen vragen onorthodoxe oplossingen. Zoiets moet staatssecretaris Rummenie of zijn ambtenaren op het idee gebracht hebben om grutto-eieren te rapen en in broedmachines uit te broeden. Het is één van de maatregelen waarmee hij tegemoet wil komen aan kritiek van de Europese Unie dat Nederland te weinig doet om de grutto te redden.

Ongezien, ongehoord en ze zijn met miljoenen

Je ziet ze niet, je hoort ze niet, maar het zijn er veel. Ze komen in het najaar met duizenden uit het oosten en ook uit Rusland, houden zich overdag schuil in de bossen en zijn ’s nachts actief op je akkers, op akkerranden en in wat ruigere weilanden. Maak je je al zorgen? Wees gerust, ik heb het over een onschuldige vogel, de houtsnip. Nou ja onschuldig, af en toe vliegt er ’s avonds of ’s nachts één tegen een raam en dan schrik je best, want het is een halve kg vogel die rechtdoor vliegt. Als nachtvliegers raken ze wellicht verdwaald en ontregeld door het licht van woonkernen.

Boer helpt grutto. Help de boer dan!

Nederland heeft het aan de stok met de Europese Unie over de grutto. De Europese Commissie is een ‘inbreukprocedure’ gestart tegen Nederland, omdat het niet goed gaat met de weidevogels. Het nieuwe kabinet zag het in mei al aankomen en besloot jaarlijks 500 miljoen extra uit te geven aan agrarisch natuurbeheer (nu 120 miljoen). Hoeveel van dat extra geld naar open grasland met weidevogelbeheer gaat is nog niet duidelijk.

Help eenden, door minder te doen

Afgelopen zomer ontdekte de brugklasser uit mijn omgeving een onverwachte liefde voor snaterende wilde eenden. Die kwamen zo leuk op de broodkorsten af en hij vond ze zo lief en zo mooi en zo grappig, dat hij nu zelf eenden in de tuin wil en nadenkt over hoe dat dan moet. Ik laat ze liever wild, maar ik begrijp dat enthousiasme wel.

Uitblazen en terugkijken

Zo. Het is juli. Tijd van uitblazen voor iedereen die zich heeft ingespannen voor de weidevogels. Binnenhalen van pompen om die winterklaar weg te zetten is nog een laatste klusje misschien. Bijkomen kan ook goed samengaan met een gezellige zit met je vrijwilligers en veldcoördinator om op een rij te zetten hoe het ging en wat er van te leren valt, nu de herinnering nog vers is. Heeft een plasdras aanpak nodig, omdat er teveel ruigte groeit? Is er ruimte voor een kievitstrook, moet er gesnoeid worden? Bespreek het eens met elkaar.

Het Zwitserse zakmes onder de akkervogels

Tussen al het slechte nieuws over weidevogels en akkervogels is er een klein lichtpuntje: de gele kwikstaart is stabiel met in sommige gebieden zelfs een lichte neiging tot toename. Tenminste één soort waar we geen gestaag dalende trend zien. Zolang er maar genoeg wuivende graanvelden te vinden zijn, kunnen ze veilig broeden en zichzelf en de jongen voeden. Daarmee kiezen ze precies het goede gewas, want daar is het in hun broed- en opvoedperiode rustig, op een enkele langszwiepende spuitboom na.

Pompen of verzuipen

Met al die regen en vooral de grilligheid van de neerslag is dit een voorjaar van hollen en stilstaan en vaak pompen of verzuipen. Als je met haperingen koeien kon weiden of helemaal niet en als je sommige percelen nog niet eens hebt gemaaid, komen deze uitdrukkingen je vast niet vreemd voor.

Maaien met weidevogelverstand

Eindelijk droogt het land op en kan er wat gebeuren. Fijn om die eerste snede eindelijk binnen te kunnen halen en fijn dat de koeien dan eindelijk de wei in kunnen. Oempf! Dat wordt heel spannend voor de weidevogels. Grutto’s, tureluurs en slobeenden zitten nog op het nest. Voor de grutto’s in westelijk Nederland zijn sinds vorige week de kuikens aan het uitkomen, in het noorden de meeste(n) volgende week. Juist die piepjonge beestjes drukken zich in het gras bij gevaar en dan is het heel moeilijk om ze op tijd te zien.